هپاتیت به معنی التهاب کبد است و انواع مختلفی دارد که بعضی از آنها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند. بیشتر مبتلایان به هپاتیت آنهم از نوع C و B علائمی ندارد. برخی از این بیماران علائم عمومی عفونت ویروسی را نشان می‌دهند از قبیل خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی، ولی در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبدی بروز می‌کند که شامل تورم شکم، اندامها، یرقان و خونریزی‌های گوارشی و ... است .

عامل بیماری هپاتیت یک ویروس است و در ابتدا می‌تواند مثل یک سرماخوردگی بروز نماید. ولی بیماری مزمن هپاتیت "C" بر عکس سرماخوردگی معمولی به دلیل از کار افتادن کبد و مشکل بودن درمان می‌تواند حیات بیمار را تهدید کند .

در ایران بالغ بر ۳٪ افراد آلوده به این ویروس می‌باشند

در حال حاضر ۸ نوع ازاین ویروس شناخته شده‌است.

1.            هپاتیت نوع A

2.            هپاتیت نوع B

3.            هپاتیت نوع C

از علامت‌های هپاتیت ث خستگی بی‌حوصلگی و احساس درد در قسمت سمت چپ قفصه‌ی سینه است که باید در هنگام بروز چنین علاماتی به پزشک مراجعه کرد^]

4.            هپاتیت نوع D (معمولا همراه با نوع B)

5.            هپاتیت نوع E

6.            هپاتیت نوع F

7.            هپاتیت نوع G

8.            هپاتیت نوع H

در حال حاضر ۱۰ تا ۱۵ درصد افراد در هیچکدام از این دسته‌ها قرار نمی‌گیرند به همین دلیل می‌شود انتظار ویروس نوع H را نیز داشت.

روش‌های انتقال

این ویروس عمدتاً از طریق تماس با خون افراد آلوده منتقل می‌شود .

همچنین روش‌های زیر می‌تواند باعث انتقال این ویروس گردد :

·                     ارتباط جنسی با افراد آلوده

·                     استفاده از سوزن‌های آلوده که به عنوان سرنگ استفاده می‌شود، به ویژه در افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی و همچنین سوراخ شدن بدن با هر وسیلهٔ تیز یا سوزن آلوده (مثل خالکوبی غیر بهداشتی)

·                     استفاده از لوازم شخصی به صورت اشتراکی

·                     دریافت فرآورده‌های خون و پلاسمای آلوده که در ایران اکثراً در بیماران تالاسمی و هموفیلی دیده می‌شود.

·                     زخمی شدن پوست بدن در یک بخش آلودهٔ بیمارستانی .

جلوگیری

برای جلوگیری از انتشار این ویروس کارهای زیر ضروری به نظر می‌رسد:

·                     استفاده از کاندوم در ارتباط جنسی با افرادی که به سالم بودن آنها اطمینان نداریم .

·                     زخم و بریدگی‌های پوست را خودتان پانسمان کنید. در صورت نیاز به کمک برای پانسمان زخم از دستکش استریل استفاده شود .

·                     در صورتی که به این بیماری مبتلا هستید، خون، پلاسما و اعضای بدن و بافت اهداء نکنید .

·                     از ریش‌تراش، مسواک، و لوازم آرایشی با لوازم شخصی دیگران به طور مشترک استفاده نکنید.

·                     به یاد داشته باشید غیر از واکسن نوع B این بیماری ، این بیماری واکسن و درمان کامل ندارد. ازاینرو پیشگیری از آلودگی دیگران با عمل به توصیه‌های بهداشتی بر عهدهٔ شماست .

آزمایش‌ها

از دیگر نکات مهم در مورد این ویروس این است که به تدریج به کبد آسیب می‌رساند. یک کبد سالم مواد شیمیایی مورد نیاز بدن را می‌سازد و مواد سمی را از خون خارج می‌کند. وقتی شما به این بیماری مبتلا می‌شوید کبد شما ملهتب می‌شود و بافت طبیعی تخریب شده به جای آن بافت فیبری و فرسوده می‌ماند .

پس از تشخیص پزشک آزمایش کبد انجام می‌گیرد. این کار از طریق آزمایش‌های خون، سنوگرافی و نمونه برداری از کبد کار بسیار آسانی است و از طریق بی حسی موضعی و از طریق یک سوزن نمونه گیری انجام می‌شود و بیمار حداکثر یک روز در بیمارستان بستری می‌شود